Ocena najlepszych anemostatów wentylacyjnych na rok 2025

Większość ludzi często nie docenia znaczenia systemu wentylacji w pomieszczeniach, z których korzystają. Dzieje się tak, ponieważ raczej trudno jest wyczuć obecność dobrej wentylacji. Ale wystarczy tylko nieznacznie naruszyć odpowiednie przepisy budowlane w zakresie instalacji systemu wentylacyjnego, ponieważ pomieszczenie stanie się po prostu nieodpowiednie dla ludzi - powietrze w nim nie będzie już aktualizowane i zaczną gromadzić się nieprzyjemne zapachy to.

Dzisiaj każdy wykonawca budując budynki stara się zainstalować najbardziej wydajny i ekonomiczny system wentylacji. Jednocześnie kontrahenci co do zasady stosują niestandardowe rozwiązania w celu optymalizacji kosztów finansowych.Najpopularniejsze takie rozwiązanie można nazwać wyposażeniem kanałów wentylacyjnych w dodatkowe funkcje, a mianowicie funkcję dodatkowej dystrybucji powietrza za pomocą anemostatów.

Ogólne informacje o anemostatach

Anemostat (zwany także dyfuzorem powietrza) to specjalne urządzenie, które pozwala uzyskać pewną i wydajną dystrybucję powietrza wchodzącego do pomieszczenia. Takie urządzenia z powodzeniem opierają się występowaniu przeciągów i są instalowane zarówno w centralach wentylacyjno-klimatyzacyjnych, jak i systemach klimatyzacyjnych. Również anemostaty sprawdziły się znakomicie w systemach grzewczych za pomocą przepływów powietrza, dlatego zaczęły być szeroko stosowane w pomieszczeniach o różnym przeznaczeniu - od przemysłowych po publiczne. Głównym zadaniem urządzenia jest zapobieganie aerokonwekcji, tj.proces, w którym strumienie powietrza powodują zwiększoną turbulencję, zmniejszając w ten sposób poziom komfortu osoby znajdującej się w pomieszczeniu.

Sam kształt anemostatu ma na celu wygaszenie przepływów wirowych powietrza, ponieważ przechodzące przez nie powietrze jest zmuszane do opływania opony urządzenia, dzięki czemu jest równomiernie rozpraszane. Oprócz korygowania kierunku wydmuchów powietrza anemostaty mogą również regulować ilość napływającego do pomieszczenia świeżego powietrza, a nawet zatrzymywać jego przepływ. Ale funkcje tego urządzenia wentylacyjnego ograniczają się do więcej niż jednego praktycznego zastosowania - może pełnić również niewielką rolę estetyczną - dobrze zamaskowane wewnątrz kanału wentylacyjnego może harmonijnie wpasować się we wnętrze pomieszczenia i z powodzeniem uzupełnić jego nowoczesny design .

Dzięki swojej konstrukcji urządzenia są dość proste. Ich korpus to skrócony odcinek rury, w której zamontowana jest przekładka, która podtrzymuje śrubę regulacyjną. Kołnierz montażowy jest umieszczony pod śrubą i ma kształt spłaszczonego koła (trochę jak talerz obiadowy). Sam kołnierz jest zamocowany na śrubie i może poruszać się wzdłuż korpusu urządzenia, a także obracać się wokół własnej osi.

Obracając „płytę” zgodnie z ruchem wskazówek zegara, ta część jest przesuwana do przodu, zwiększając w ten sposób szczelinę powietrzną. Jeśli obrócisz go w przeciwnym kierunku, wówczas luka zmniejszy się, a poziom napływających przepływów zmniejszy się. To właśnie możliwość regulacji ilości napływającego powietrza odróżnia anemostat od dyfuzora – tego typu rozdzielacze powietrza są często ze sobą mylone.Ponadto nawiewniki mogą być okrągłe lub kwadratowe, natomiast urządzenia anemostatyczne wykonywane są tylko w kształcie okrągłym.

Istnieją modele systemów wentylacji nawiewnej, które są wyposażone nie w jedną, ale jednocześnie w parę „płytek”, z których jedna różni się od drugiej bardziej wklęsłym kształtem i zwiększonymi wymiarami. Urządzenie tej konstrukcji przeznaczone jest do bardziej równomiernego rozprowadzania przepływów powietrza wewnątrz pomieszczenia i jest montowane na wylotach powietrza wzmocnionych urządzeń wentylacyjnych. Oprócz klasycznej konfiguracji, urządzenia anemostatyczne mogą być wyposażone w systemy filtracji, które będą odpowiedzialne za zatrzymywanie kurzu i drobnych zanieczyszczeń mechanicznych, które pochodzą z ulicznego powietrza. Kolor wyglądu danych urządzeń może być inny - od prostej wariacji kolorystycznej po imitację jakiegoś materiału (na przykład drewna). Dlatego dobranie odpowiedniego modelu do konkretnego wnętrza nie jest trudne.

Standardowa średnica tych urządzeń może wynosić od 8 do 20 cm, a maksymalny skok „płytki” wewnątrz obudowy zależy od wielkości samego modelu i może zbliżyć się do 23 milimetrów. Do produkcji wszystkich części wykorzystywane są lekkie materiały: plastik lub aluminium, drewno lub stal ocynkowana. Próbki z tworzyw sztucznych są bardzo popularne, ponieważ charakteryzują się zwiększoną odpornością na wilgoć, ważą bardzo mało i absolutnie nie podlegają procesom korozyjnym. Kolejną wyróżniającą ich zaletą jest to, że można je łatwo pomalować na dowolny kolor lub udekorować w celu dopasowania do pożądanego materiału. Instalacja plastikowych urządzeń jest dość łatwa, w przyszłości nie wymagają specjalnej opieki i po prostu nie mogą gnić.Konsumenta przyciąga również ekonomiczna cena i szeroka dostępność dla konsumenta. Jednak ich główną wadą jest niska wytrzymałość korpusu i prawdopodobieństwo jego stopienia podczas próby usunięcia przepływów bardzo gorącego powietrza, dlatego nie mogą być stosowane w niektórych pomieszczeniach przemysłowych (na przykład hutach).

Istniejące odmiany

Zgodnie z ich przeznaczeniem, rozważane urządzenia dzielą się na trzy typy:

• Próbki zasilające wyróżniają się tym, że ich „płyta” jest wklęsła do wewnątrz i ma zmniejszony opór aerodynamiczny. Przepływy powietrza przechodzące przez takie urządzenia będą rozprowadzane płynnie i jednocześnie równomiernie. Modele można zintegrować zarówno w ścianie, jak i suficie, a powietrze nawiewane jest do nich doprowadzane przez przegrodę wbudowaną w kanał.
• Próbki spalin wyposażone są w zaokrąglone, gładkie pokrywy, które są w stanie skutecznie usunąć zużyte (stare) masy powietrza. Modele do okapu dobierane są z uwzględnieniem funkcjonalnego przeznaczenia pomieszczenia i w zależności od charakterystyki zanieczyszczonego powietrza. Urządzenia plastikowe/metalowe w takich układach są dość często stosowane, jednak próbki drewniane prawie nigdy nie są używane, co wiąże się z ograniczeniami dotyczącymi poziomu wilgotności i stopnia nagrzewania się strumieni odprowadzanego powietrza.
• Próbniki uniwersalne mogą funkcjonować zarówno w układzie wydechowym, jak i zasilającym, ponieważ wyposażone są w dwie nakładki rozdzielające. Po zamontowaniu w okapie można wykorzystać jednocześnie dwa gniazda, natomiast przy realizacji systemu dopływowego blokowany jest jeden otwór na okap. Próbki te są sterowane tylko mechanicznie (ręcznie), nie ma dla nich zastosowania ustawienie automatycznej kontroli.

Różnice między modelami nawiewnymi, wywiewnymi i uniwersalnymi

Te odmiany anemostatów będą się różnić w różnych kierunkach ruchu mas powietrza. Urządzenia nawiewne znajdują zastosowanie w systemach wentylacyjnych o tej samej nazwie i odpowiadają za równomierny rozkład powietrza pod sufitem. „Płyta” w jednostkach nawiewnych różni się od jednostek wywiewnych tym, że ma bardziej wklęsły kształt do wewnątrz - to właśnie uniemożliwia osobie przebywającej w pomieszczeniu dyskomfort związany z ruchem napływających mas powietrza. „Płytka” anemostatu wydechowego ma bardziej zaokrągloną i gładką powierzchnię, dlatego przepływy powietrza z łatwością ją omijają i są kierowane do kanału wydechowego.

Charakterystykę uniwersalnych próbek najlepiej rozważyć na modelu A 200 VRF, który ma największe wymiary spośród rozważanych urządzeń. Zestawił zarówno formy wydechowe, jak i zasilające „płyty”. Stosując je należy pamiętać, że do okapu konieczne jest wykorzystanie obu szczelin szczelin tworzących zarówno układ nawiewny, jak i wywiewny. A do zasilania wystarczy użyć tylko jednej szczeliny szczelinowej, którą tworzy „płyta” zasilająca, a zawór wydechowy w tej sytuacji musi być zamknięty.

Kolejną różnicą jest to, że jeśli anemostat wywiewny jest zintegrowany z systemem nawiewnym, powietrze nie będzie równomiernie rozprowadzane pod sufitem, ale po zaokrągleniu urządzenia będzie spływać pionowo w dół. Dlatego do każdego systemu konieczne jest zastosowanie odpowiedniego urządzenia.

Wybór odpowiedniej centrali wentylacyjnej

Wybór najbardziej optymalnego wariantu anemostatu powinien opierać się na określeniu szeregu następujących czynników, takich jak:

• Materiał produkcyjny;
• Wymiary jednostki;
• Zakres roboczy „płyty”;
• Powierzchnia szczelinowych otworów.

Wszystkie powyższe parametry są całkowicie zależne od rodzaju lokalu, który ma być obsługiwany.

Praktyczność i trwałość materiału produkcyjnego

Sprzęt komputerowy. Wyróżniają się odpornością na zużycie i trwałością eksploatacyjną. Dodatkowym plusem będzie stylowy wygląd, który dobrze wpisuje się w nowomodne trendy w dekoracji wnętrz (np. style modern i hi-tech). Wadą jednostek metalowych będzie ich duża waga i pewne trudności w instalacji. Jednocześnie urządzenia metalowe doskonale przewodzą silnie podgrzane powietrze, dlatego wskazane jest instalowanie ich w saunach i łaźniach, kotłowniach i komorach spalania.

Plastikowe produkty. Stosowane są najczęściej w lokalach mieszkalnych, budynkach komercyjnych i biurowych, instytucjach publicznych. Takie urządzenia sprawdziły się podczas pracy w pomieszczeniach o dużej wilgotności (na przykład baseny i prysznice, kuchnie i pralnie, różne łazienki). Ich główne zalety to niewątpliwie:

• Zwiększona odporność na wilgoć - absolutnie nie podlega korozji (w przeciwieństwie do metalu) i nie gnije (w przeciwieństwie do drewna);
• Ekstremalna lekkość i łatwość instalacji;
• Różnorodność modeli i kolorów;
• Brak konieczności częstej konserwacji i bezpretensjonalnej konserwacji;
• Cena ekonomiczna.

Jednak ich główną wadą jest obecność delikatnego ciała, a także fakt, że nie są przeznaczone do pompowania prądów gorącego powietrza.

Drewniane rzemiosło. Sporadycznie można je spotkać, stosuje się je tylko wtedy, gdy wymaga tego styl projektowania obsługiwanego lokalu.Organicznie zaprezentują się w drewnianych domach, osobnych chatach z bali czy saunach, ale tam będą wymagały częstej profilaktyki.

Cechy oceny właściwości technicznych

Po wybraniu modelu zgodnie z warunkami przyszłej eksploatacji, określeniu wymaganego materiału do wykonania, należy zastanowić się doborem następujących parametrów technicznych, a mianowicie: średnicy całkowitej, wymiarów otworu szczelinowego i skoku zaworu.

całkowita średnica. Wielkość przekroju samej głowicy urządzenia musi być skorelowana z wielkością kanału wentylacyjnego. Na przykład rozdzielacz 100 mm będzie pasował do odpowiedniego kanału 100 mm.

otwór wrzutowy. Ten parametr określa wydajność urządzenia. Różnica w wydajności zależy od regulacji szczeliny za pomocą kołnierza. W stosunkowo małych modelach o średnicy 80 mm lub większej granica pola przekroju żywego wynosi 0,002 milimetra kwadratowego, w agregatach o wielkości 200 milimetrów liczba ta może osiągnąć 0,009 milimetra kwadratowego.

bieżnie. Ten parametr określa maksymalne otwarcie, czyli ruch stropu wzdłuż „normalnej” linii. Zakres działania urządzenia będzie tym szerszy, im większy skok jego zaworu. W zależności od modelu wartość graniczna może sięgać od 8 do 30 milimetrów.

Jak wyregulować plafon wentylacyjny

Większość modeli dostępnych obecnie na rynku jest kontrolowana poprzez ręczną regulację pozycji „talerza”. Tryb pracy urządzenia rozprowadzającego powietrze jest również ustawiany mechanicznie – wystarczy przekręcić „płytkę” przeciwnie do ruchu wskazówek zegara lub odwrotnie.Anemostat można jednak montować w trudno dostępnych miejscach, co może wymagać np. przeznaczenia produkcyjnego obsługiwanego lokalu. Z tego jasno wynika, że ​​niezwykle trudno jest ręcznie wyregulować położenie urządzenia zainstalowanego na suficie. Właśnie do takich przypadków projektuje się zautomatyzowane systemy anemostatyczne. Można by pomyśleć, że wyróżnia je pewna złożoność konstrukcji, ale nie – to tylko zwykły przełącznik elektryczny podłączony do urządzenia.

Funkcje montażowe

Ze względu na to, że konstrukcja danego urządzenia jest dość prosta, jego instalacja nie jest szczególnie trudna. Najprostszym sposobem jest zamontowanie anemostatu na sztywnym i otwartym przewodzie powietrznym. Po prostu wybiera się jednostkę odpowiednią do średnicy otworu i mocuje do konstrukcji wsporczych. Możliwy jest montaż zarówno bezpośrednio na samym korpusie jako całości, jak i na kołnierzu montażowym, który może być dostarczony w komplecie z niektórymi modelami wyposażenia.

Proces instalacji będzie znacznie bardziej skomplikowany, jeśli będziesz musiał zainstalować kilka urządzeń w komunikacji wentylacyjnej. Zawsze warto pamiętać, że zwiększenie liczby otworów wentylacyjnych podczas prac budowlano-montażowych z powodu wydłużenia ułożonego kanału powietrznego nieuchronnie doprowadzi do praktycznej niecelowości instalowania anemostatów. W innym przypadku mogą pojawić się trudności w przypadku konieczności montażu urządzenia wzdłuż niewyraźnie ułożonych kanałów wentylacyjnych – problem tkwi tutaj w dokładności określenia położenia otworu technologicznego do integracji produktu.

Przybliżone instrukcje instalacji krok po kroku

Zasadniczo w celu prawidłowej instalacji będziesz musiał wykonać szereg prostych manipulacji:

• Przed rozpoczęciem instalacji należy wykonać pomiary całej istniejącej komunikacji kanałowej - pozwoli to ustalić optymalną średnicę wymaganego urządzenia;
• Następnie wymagane jest podłączenie kanału powietrznego do głównego kanału wentylacyjnego;
• Koniec powstałego połączenia należy doprowadzić do miejsca, w którym znajduje się okno wentylacyjne;
• Następnie w ścianie wierci się otwór o wymaganej średnicy i montuje się element nośny jednostki we wcześniej przygotowanym miejscu;
• Następnym krokiem jest bezpieczne zamocowanie anemostatycznego dystrybutora powietrza w otworze kanału wentylacyjnego;
• Następnie cała konstrukcja jest połączona z kanałem;
• Śruba regulacyjna jest wkręcana w korpus już zamontowanego urządzenia i jest do niej przymocowany kołnierz;
• Podstawa urządzenia mocowana jest do podłoża za pomocą śrub;
• Pod koniec instalacji ustala się montaż optymalnej pozycji „płyty” w celu zapewnienia efektywnego działania systemu jako całości od pierwszego dnia.

W przypadku, gdy montaż instalacji wentylacyjnej nie jest ostatnim etapem wszystkich prac budowlanych, wówczas widoczne elementy montowanej konstrukcji należy uszczelnić taśmą budowlaną lub przykryć papierem, aby kanały nie były zatkane kurzem i gruzem. Przy pierwszym uruchomieniu systemu prawidłowo zainstalowany anemostat natychmiast stworzy wrażenie komfortowego przebywania w pomieszczeniu, zapewniając specjalny mikroklimat. Jednocześnie materiały wykończeniowe stosowane w pomieszczeniach będą niezawodnie chronione przed nadmiernym gromadzeniem się wilgoci.

Ocena najlepszych anemostatów wentylacyjnych na rok 2025

Do układu wydechowego

III miejsce: „Era” WUA 10

Standardowa i niedroga jednostka do integracji z układami wydechowymi. Doskonale sprawdzi się zarówno w pomieszczeniach domowych, biurowych, jak i na dużych powierzchniach handlowych.Dzięki lekkiej konstrukcji model z powodzeniem integruje się z rozbudowanymi systemami kanałów powietrznych. Objętość wyciąganego powietrza można łatwo regulować płynnym obrotem rozdzielacza.

• Możliwość montażu na ścianie lub suficie;
• Łączniki ze śrubami;
• Płynna regulacja.

• Kruchość kadłuba.

II miejsce: „Era” WUA 20

Kolejna standardowa jednostka od rosyjskiego producenta. Charakteryzuje się dużą średnicą zaworu, co oznacza, że ​​można go umieścić na większych powierzchniach. Obudowa wykonana jest ze wzmocnionego tworzywa ABS, co świadczy o trwałości działania w odpowiednich warunkach.

• Obejmuje duży obszar roboczy;
• Wzmocniona obudowa;
• Rozszerzona średnica.

• Nie znaleziono (dla swojego segmentu).

1 miejsce: Wezuwiusz M-150

Ulepszony model anemostatu wyciągowego do okapów wyciągowych. Dzięki zastosowaniu do produkcji obudowy stali nierdzewnej, urządzenie doskonale radzi sobie z rozprowadzeniem każdego rodzaju powietrza - od zimnego po ogrzane. Doskonale nada się do montażu w komorach pieców i hutach. Jednocześnie może być stosowany w saunach domowych. Metalowa obudowa nadaje się do dekoracji.

• Metalowe opakowanie;
• Możliwość zdobienia;
• Wielofunkcyjność.

• Wysoka cena;
• Mała średnica robocza.

Do systemu zasilania

3 miejsce: APLIKACJA „Era” 10

Jest stosowany w komunikacji wymuszonej wentylacji. Próbka posiada oryginalną konstrukcję przekładki, która całkowicie zakrywa występ przy wylocie, co znacznie poprawia właściwości aerodynamiczne. Objętość przepuszczanego powietrza jest dogodnie regulowana przez płynny obrót „płyty” w części środkowej.

• Cena ekonomiczna;
• Specjalna konstrukcja rozdzielacza;
• Płynna regulacja.

• Znowu kruche ciało;
• Brak możliwości kontrolowania mas gorącego powietrza.

2 miejsce: „Airone” DVS-P-100

Jeden z nielicznych anemostatów stosowanych w wentylacji nawiewnej, wykonany z metalu. Dodatkowo jego powłoka jest wzmocniona emalią proszkową, więc dekorowanie jest niemożliwe. Próbka jest specjalnie zaprojektowana do użytku w pomieszczeniach przemysłowych, zdolnych do przetwarzania mas gorącego powietrza.

• Niska cena za model metalowy;
• Mocowanie do kanału za pomocą złączki;
• Łatwość konserwacji.

• Stosowany tylko w pomieszczeniach przemysłowych.

1 miejsce: "Helios" DLVZ 100

Rzadki gość na rynku rosyjskim od zagranicznego producenta. Model jest pozycjonowany jako ekskluzywny design: części robocze są pokryte ozdobną osłoną, dodatkowy filtr przeciw brudowi i kurzowi jest zintegrowany z samym modelem.Istnieje możliwość zainstalowania automatycznej kontroli „płyty”.

• Wzór służy do projektowania wnętrz;
• Dostępność dodatkowego wyposażenia (filtr i kratka);
• Wystarczająca objętość dla pomieszczeń domowych.

• złożoność instalacji;
• Wysoka cena.

Zamiast epilogu

Przeprowadzona analiza rynku wykazała, że ​​rosyjski nabywca preferuje wyłącznie modele krajowe - najbardziej popularne są produkty petersburskiej firmy ERA. Jeśli w sprzedaży są próbki zagraniczne, to ich cena jest zbyt wysoka i są przeznaczone wyłącznie do celów dekoracyjnych. W przeciwnym razie jednostki rosyjskie w niczym nie ustępują im przy znacznie niższych kosztach.